«Ұзақ жыл театрда драматургия саласында қызмет еттім. Мені әдебиетке жетелеп алып келген сол жылдардағы Жазушылар одағының төрағасы Қалдарбек Найманбаев деген азамат еді. Ол кісі оқып жүрген кезімде-ақ «Білім және еңбекке» қызметке алған.
Содан 1991 жылдың күзінде ол кісіге сәлем бере келсем: «Дүниежүзі қазақтарының құрылтайы өткізілетін болды. Сен соның ұйымдастыру комитетінің жауапты хатшысы боласың»,-деді. Осылайша, 1992 жылы Дүниежүзі қазақтарының құрылтайы құрылды. Содан бері қауымдастық төрағасының орынбасары қызметін атқарып келемін»,-дейді жазушы.
«Бұл – шетелдегі қазақтармен мәдени, руһани байланыс жасайтын ұйым. Қазақстанның Тәуелсіздік алғаннан кейінгі ең үлкен жетістігі – шетелдегі ағайындарды атажұртқа оралту. Бұл жолда Елбасының еңбегі ұшан-теңіз. Өйткені, көршілес республикалардың ешқайсысы бұл мәселені қолға алған жоқ».
«Соңғы кездері шетелдегі қандастардың елге оралуы азайды. Оның бірнеше себебі бар. Мен оны соңғы 4-5 жылда айтып та, жазып та келемін. Басты мәселе, жырақтағы ағайындар елге келу жолын анық білмейді. Бала-шағасын ертіп алып, шекарадан өтіп кетеді. Содан барып түрлі мәселелер туындайды. Сол себепті бұл жөнінде барынша насихат жасау керек».
Сұхбаттың толық нұсқасын «Таңшолпаннан» көре аласыздар.